Müasir zamanda incəsənətlə şou-biznes bir-birinə qarışıb. Daha dəqiq desək, biznesin incəsənətə müdaxiləsi keyfiyyətin kəmiyyətlə mübarizəsində birincinin məğlubiyyəti ilə nəticələnib. Bu isə incəsənət sektorunda bayağılığın standartlar səviyyəsinə yüksəlməsinə səbəb olub. Dinləyici zövqünün sürətlə aşağı düşməsi nəticəsində mahnı istehsalçılarının məhsulları bazarın bəsit tələblərinə uyğunlaşıb. Problem təkcə bununla bitmir. Qeyri-etik qalmaqallar, gündəm xətrinə razılaşdırılmış münaqişələr və sair bayağı gedişlər müasir səhnənin ayrılmaz atributlarına çevrilib. Şou-biznes ünsürü ifaçılıq sənətində də öz fəsadlarını törətməkdədir. Belə ki, studiyalarda süni şəkildə cilalanmış ifalar az qala “Qızıl Fond” un nümunələri səviyyəsində təqdim olunur. Bu qədər qarışıqlıqda nəyin sənət nümunəsi, nəyin kütləvi istehlak malı olduğunu ayırd etmək çox çətindir. Əlbəttə ki, bu halda doğru yolu müəyyən etmək əsl sənətkarların öhdəsinə düşür.
Xalq artisti Faiq Ağayev Azərbaycan səhnəsində fonoqrama qarşı etiraz kampaniyasına başlayıb. Müğənni sosial şəbəkələrdə geniş oxucu kütləsini səfərbər etməyə çalışır. F.Ağayev tərəfdarlarını bir növ cəsarətli və fəal olmağa səsləyir. Belə ki, növbəti statuslarının birində yazır: “Kim birinci ölkəsinin səhnəsində fonoqramla ifaya qarşı çıxmağa cürət edəcək?”
Faiq Ağayevin tənqidi fikirləri bununla bitmir. O, statusunun davamında ikili standartlara qarşı çıxmağı da unutmur: “Bəlkə J.Lo-ya qarşı daha az tələbkarsınız?”
Maraqlıdır ki, indi sənətkar sözü də primitiv sənətçi kəlməsi ilə əvəz olunub. Pinəçi, məzhəkəçi, alverçi və sair bu cür sonluqla bitən peşələr sənət kateqoriyasına da şamil edilir. Yəqin ona görədir ki, müasir zamanda bir çox sənətkarlar sənətdə kar olmaq yolunu tutublar. /// oxumeni.az
