Ola Xublar arığından yarımaq olmaz İyidin həmdəmi gərək çağ ola Bəstə boylu gərək, mina gərdənli Zülfü siyah, var əndamı ağ ola Döşün açıb əl dəyəndə yaxaya Ağ gülün bağrına peykan toxuya Bədənindən müşki ənbər qoxuya Zülyü gərdənində bir qucaq ola Bir mayabud gərək, baldırı yoğun Sərasər ət basa dizin, topuğun Əl vuranda dura buğumbabuğum Titrəyə, quyruqdan çox yumşaq ola Hayası üzündə, əqli başında Öldürə Vaqivi gözü-qaşında Ya on üç, ya on dörd, on beş yaşında Nə ondan böyükrək, nə uşaq ola... Öpəydim Əldə ayna, gözə sürmə çəkəndə Ala gözün bulağından öpəydim Zənəxdanın çevrəsindən, xalından Qələm qaşın qabağından öpəydim Zülf ilən bəzənib gələndə üzün Yenə can almağa qəsd edir gözün Vəsfi-zəbanından çıxanda sözün Dilin, dişin, dodağından öpəydim Alaydım yaşmağın, açıb kəmərin Çıxarıb əynindən zərbafın, zərin İyləyb-iyləyib zülfi-ənbərin Üzdən sonra buxağından öpəydim Vaqifin bağrını döndərib közə Yar odur yarının gövrünə dözə Yarım sallanıban gələndə bizə Düşübən əl-ayağından öpəydim Gəlin Başına döndüyüm, suların yolu Gedəndə boş gedir, gələndə dolu Ağ məmə üstündən çatının zolu Sən qıysan, mən sənə qıymanam, gəlin! Başına döndüyüm, telli-toqqalı Qaşların canımı haqq-nahaqq alı Ağarıbdır, qırxmaq olmaz saqqalı Vallah, üzün üstə qoymanam, gəlin! Taxtına çıxmanam, taxtın ucadır Qoynuna girmənəm, yarı gecədir Deməginən «Molla Pənah qocadır» Səni tamam yesəm, doymanam, gəlin!
