- Aynur Alışanova, 1987-ci ildə Bakıda anadan olmuşam. Bakı Avropa liseyinin ilk məzunlarındanam. İqtisad Universiretində əyani olaraq beynəlxalq iqtisadi münasibətlər fakültəsini və biznesin idarə olunması magistr kursunu, eyni zamanda qiyabi olaraq Rusiya Federasiyası Daxili İşlər Nazirliyinin Volqaqrad Akademiyasının hüquq fakultəsini tam ali dərəcədə bitirmişəm. 25 yaşında Avropanın top 5-nə daxil olan "Universisity College London"un Dövlət Siyasəti kursu üzrə magistr pilləsini bitirmişəm. 3 uşaq anasıyam. Humanist, demokratik və tolerant insan olmağa çalışıram. Kosmopolit olsam da, vətənimə, doğma şəhərimə çox bağlıyam. Yenilikləri, reformaları çox sevirem, bildiklərimlə kifayətlənmirəm, daim təkminləşmə, innovasiya və proqress axtarışındayam. 

 

 

- Əslində, özümün özümü uğurlu saymağım qeyri-təvazökarlıq olar. Əgər kənardan kimsə məni uğurlu hesab edirsə, nə xoş mənə. Ambisiyalı deyiləm, lakin maksimalist insanam ki, bu da bəzən uğurlu nəticələrə gətirib çıxarır. Bir işi edərkən maksimum keyfiyyətli etməyə çalışıram, çox tələbkaram, əsasən də özümə qarşı. 16 yaşımdan işləməyə başlamışam. Müxtəlif sahələrdə çalışmışam. İşlədiyim zaman tam peşəkarlığa can atmışam. Həyatı döyüş meydanına bənzətsək deyərdim ki, müharibəni hələ udmasam da, ancaq savaşlarımın çoxu mənim qələbəm ilə bitib .

 

 

- Uşaqlığım SSRİ-nin dağıldığı illərə təsadüf edib. Yaşıdlarımı bir növ üzərində sınaq keçirilən dovşan və ya siçan qismində görürəm. Müharibə deməzdim, amma mübarizələrim bəsit şeylər, kiçik azadlıqlar uğrunda olub. Azadlıqsevər insan olduğum üçün mübarizələr hələ də davam edir, lakin onu da bildirim ki, ilk mübarizəmi özümlə aparmışam və deyə bilmərəm ki, ozüm ozümə tam qalib gəlmişəm. 

 

 

- Uğur qazanmaq üçün yaxınlarımla olan münasibətlərimi qurban vermişəm. Məni həmin an başa düşməyib, bəlkə də məhz mənafeyimi düşünüb, ola biləcək riskləri gözə alıb ideyalarıma qarşı gedən, amma bir müddət sonra yaxşı nəticələr əldə etdiyimi görüb, məni dəstəkləyənlərlə mübarizə aparmışam. Bir sözlə, uğur qazanmaq üçün xoş münasibəti qurban vermişəm. Qərarlarımı anidən, düşünmədən, daşınmadan, qorxaraq verməmişəm, demirəm ki, səhvlərim olmayıb, zatən biliklər və uğurlar uğursuzluqlar üzərində işləməklə əldə edilir, amma hər zaman öz intuisiyama güvənmişəm, bəlkə də bu əminlik və inam məni daim ayaq üstə saxlayıb. 

 

 

- Bu fikirlə heç razılaşmıram. Çünki mən düşünürəm ki, dünyada hər şey individualdır. Dəstəyi olmayan insanı dəstəksizlik, dəstəyi olan insanı isə ətrafdakıların dəstəyi ilə uğura apara bilər. Mənim təhsilim, tərbiyəm və dünyagörüşümün formalaşmasında ailəmin rolu böyükdür. Ancaq bəzən özümə sual verirəm ki, mən Bakıda deyil, hər hansı ucqar bir rayonun uzaq kəndində anadan olsaydım, eyni uğuru qazana bilərdim mi?! Bu cür düşünə bilərdim mi? Hər hansı uğurum olardısa da, o indiki səviyyədə olmayacaqdı. Düşünmürəm ki, uğur ancaq anadan olduğun uğurlu məkan, ailə və cəmiyyətdən asılı deyil, amma bu faktorların bir fərdin formalaşmasında oynadığı mühüm rolunu da dana bilmərəm. 

- İlk olaraq onu qeyd edim ki, mən kiçik sahibkarlığa 18 yaşında başlamışam. Tam tərqli sferalardan hər zaman əlavə gəlirim olub. Peşəkar sahibkarlığa başlamağım isə ailəmdə çox böyük bir rezonansa, narazılıqlara səbəb oldu. Çünki həmin dövrdə artıq yeddi ildən çox dövlət orqanlarının birində gözəl və perspektivli işim var idi. Ailəm məni daim elm sahəsində gördüyünə görə, belə kəsin qərar onlar üçün gozlənilməz oldu. Lakin elmi tərk etmək niyyətim də yox idi, doktoranturaya daxil oldum və paralel olaraq artıq 4 ildir ki elmi iş üzərində çalışıram. Müdafiədən sonra dərs deməyi çox arzulayıram.

Biznes bəzi insanların düşüncəsinə görə və ələxsus da köhnə sovet ideologiyasına görə bəsit "alverdi". Bunu çox adam bazar kimi qəbul edir. Ancaq sahibkar olaraq onu qeyd edim ki, müasir Azərbaycanda peşəkar biznes - özündə bir çox sahəni cəmləyir. Mən  ümumilikdə 13 il ərzində - hüquq, iqtisadiyyat və televiziya sahəsində çalışmışam. Bu sahələrdə qazandığım misilsiz təcrübəni bu gün öz fərqli istiqamətdə olan işlərimdə tətbiq edirəm. Özümə qarşı çox tələbkaram, üzərimdə çox işləyirəm, maraq dairəm genişdir və onu daim artırıb təkminləşdirmək üçün yeni ilklərə addım atıram. Fərdi sahibkarlıq insana həm iş qrafikində, həm həyat tərzində geniş azadlıqlar verir. Kurslara gedə bilmək, ailə üzvlərinin işə gəlməyi və ya rahat geyim tərzi çox vacib amillərdəndir. Ancaq dövlət sektorunda protokol və iş qrafiki var. Səhər 9-da işə gedib, 6-da işdən çıxmaq 3 uşaq anası üçün çox çətin idi. Televiziyada işlədiyim zamanlar  isə çox vaxt səhər 9-dan axşam 12-yə qədər işdə olurdum. Və əlbəttə ki, fərdi sahibkarın öhdəsinə düşən məsuliyyət dərəcəsinin müqayisə olunmamasına baxmayaraq, gəlir də fərqlidir. Məhz bütün bu və digər səbəblərdən fərdi sahibkarlığa keçdim. Bu gün mən, övladlarıma daim diqqət ayırmaqla bərabər, şəxsi təşəbbüsümü irəli sürüb, qərarımı qəbul edib heç bir bürokratik zəncirdən asılı olmayaraq aldığım qərarların nəticəsini və bəhrəsini görürəm.

 

- Şəxsi həyat çox geniş məfhumdur. Çox nadir hallarda rəfiqələrimlə görüşə gedirəm. Toylar, ad günləri və digər ənənəvi mərasimlərə demək olar ki,  getmirəm, Mümkün qədər vaxtımı uşaqlarımla keçirirəm. Həftə sonlarını daim onlarla olmağa çalışıram. Ümumilikdə isə, belə deyərdim, işim şəxsi həyatıma müdaxilə etməsə də, orada olan boşluqları daim və gözəl şəkildə doldurur.

 

 

- Əslində özümü blogger hesab etmirəm. Çünki mənə görə bu çox geniş anlayışdır. Mən sadəcə olaraq fəal vətəndaşam və sosial  şəbəkələrdə aktivəm.  Özümü üsyançı hesab edirəm. Bəzi mövzularda çox açıq danışmağa üstünlük verirəm. Əgər hər hansı nasazlığım olarsa, bunlar haqda yazmaqdan da çəkinmirəm. Blogerlərə baxsanız onların səhifələrində daim aktivlik var. Ancaq məndə əksinədir. Mənə yazanlar ancaq şəxsi mesaj bölümünə (direct) yazırlar. Virtual dostlarımı cinslərinə görə bölmürəm. Bəzən özümü psixoloq  qismində hiss edirəm (gülür). Hətta elə vaxtlar olur ki, ailələrin barışmasına və birləşməsinə də vəsilə oluram. Qızların çoxu  boşanmaq, evlənmək və ailələri tərəfindən onlara olan basqılar haqda mənə yazır. Mən isə çalışıram özüm haqda danışım, onlar da mənim təcrübəmi bilib, düşünüb özləri qərar qəbul etsinlər. 

- Bir neçə il bundan öncə valideynlərimə üsyan etmişəm. Buna səbəb valideynlərimin bir qadının tək kinoteatra getməsini anormal saymaları idi. Daha sonra isə övladlarımın xaricə tək getməsi və futbolla peşəkar məşğul olmasına dair piketler, kiçik aksiya və üsyanlar olub və düzü hələ hə davam edir. (gülür)

 

 

- Çox açıq geyinən ancaq namuslu, qeyrətli , vətənpərvər insanlar tanıyıram ki, min qapalı qıza dəyər. Çox qapalı geyinib "ev qızı” adını daşıyan qızlar var ki, tam fərqli davranırlar və bir çoxumuz da bunun fərqindəyik. Mən açıq-saçıqlıqla uğur arasında əlaqə görmürəm. Cavanları qinamıram. Onları, cəmiyyət formalaşdırır, insanların tərbiyəsinə, dəyərlərinin inkişafına birbaşa təsir edən KİV-lər formalaşdirir. Çox təəssüf ki, bizim televiziyalar belə insanları efirə buraxır. Cavan qızlar da bunu görərək düşünür ki, niyə mən gedib 12 il Tibb universitetini oxuyum? Niyə gedim kiminsə əlinin altında işləyim? Elə ondansa çıxım efirə, səsim olmadan oxuyum və sponsor tapandan sonra dərhal evim, maşınım da olacaq. Təbii ki, bunu hamıya aid etmək olmaz. Hər bir halda istisnalar olur. Bəziləri əxlaqsızlığı, səviyyəsizliyi modern üslubla səhv salır. Hazırda bir tendensiya var ki, gənc qızlar öz aralarında söyüşlə danışırlar. Onlar düşünür ki, müasirlik məhz budur. Halbuki, etikanı, mədəniyyəti, hörməti heç kim ləğv etməyib. Ancaq mən optimistik yanaşıram olaylara, düşünürəm ki, biz keçid dövrü yaşayırıq. Hazırda bizim cəmiyyət qəfəsdən çıxmış quş kimidir. Qəfəsdən çıxan quş ilk olaraq uça bilmir, çırpınaraq, yıxılaraq uçmağı öyrənir. Biz Avropaya, Türkiyəyə baxıb, onlar kimi olmaq istəyirik. Buna isə əsrlər lazımdır.