Viktor deyir ki, həyatında gördüyü pisliklər onu cəmiyyətdən uzaqlaşmağa vadar edib. 7 yaşında olanda anasından ayrılan Viktor, o vaxtdan bəri küçələrdə qalıb. O, meşədə yaşamaq istəyini belə izah edir: “Uşaq evində döyülürdüm, dözə bilməyib qaçdım. O vaxtdan illər keçir və mən küçələrdəyəm. Çox stress yaşadım və arıqladım. Orqanizmim yemək qəbul etmirdi. Az qala ölürdüm. Bunadan sonra insanlardan qaçmağa qərar verdim. Dinclik içində həyatımla vidalaşmaq istədim. Meşəyə gəldim özümə kiçik çadır qurdum və beş gün yatdım. Sonra oyandım və hiss etdim ki, çox yaxşıyam. Artıq şəhərə dönüb səfil həyatı davam etdirmək istəmədim”.

Viktorun çətin vəziyyətindən xəbər tutan xeyriyyəçi Lyubov Lukina ona kömək etmək istəyib. O, Viktora Moskvanın kənarındakı şəhərdə ev təklif edib. Viktor isə bu təklifi qəbul etməyib.

Meşədə xoşbəxt olduğunu deyən Viktor evinin əlindən alınmasını istəmir: “Həyatımda ilk dəfə özümə aid evim var. Çoxdandır burada yaşayıram. Heç bir narahatlıq hiss etmirəm. Artıq evsiz deyiləm. Özümü insan kimi hiss edirəm. Bu mənim üçün çox əhəmiyyətlidir”.