Bu zaman dəhlizdən güllə səsləri gəlməyə başlayır. Heç kəs nə baş verdiyini anlamır. Tələbələr, müəllimlər ateş səsi gələn tərəfə şığıyırlar. Bir nəfər əli silahlı şəxs qarşısına çıxan hər kəsi güllələyir, sonda isə vəziyyətin çıxılmaz olduğunu anlayıb, son gülləni özünə vurur. Hadisə nəticəsində 13 nəfər ölür, 13 nəfər isə yaralanır.
Bu 30 aprel günü Azərbaycan Dövlət Neft Akademiyasında baş verən faciənin qısa məzmunudur. Hadisə nəticəsində ölənlər içərisində hər nəsildən, hər təbəqədən olan vətəndaşlar var idi.
Hər səhər öz qatığını satıb 5-10 manat qazanmaq istəyən xala, bu xaladan qatığı alıb yemək hazırlayan bufetçi, uzaq Afrikadan Bakıya təhsil dalınca gələn genc, bütün ömrünü təhsilə sərf edən prorektor və nəhayet gələcək planlarını qurmağa çalışan telebelər. Bunlar hamısı faciənin qurbanı oldular. Səhər öz övladını ağ köynəklə universitetə göndərən analar, elə həmin günün axşamı öz şirin balalarını ağ kəfənlə dünyadan yola salırdılar. Həmin tələbələr səhər dərsə gedərkən öləcəkləri heç ağıllarına da gelməzdi. Onlar sevirdilər, sevilirdilər, gələcək planlarını qururdular amma bir dəqiqənin içində hərşey dəyişdi, onların bütün arzuları, ümidləri puç oldu. Onlar günahsız yerə qətlə yetirildilər.
Universitetə girməklə valideynlərinə xoşbəxtlik bəxş edən gənclər, bir andaca onları bədbəxt etdilər. Ömürlərinin axırınadək analarını gözüyaşlı, atalarını boynubükük buraxdılar.
Biz heç vaxt 30 aprel gününü unutmayacağıq. Həmin tələbələrin yerinə hər birimiz ola bilərdik. Unutmayaq ki, heç kim terrordan siğortalanmayıb. Əminliklə deyə bilərəm ki, həmin günü, həmin gəncləri, həmin tələbələri, dostlarımızı unudan və unutdurmağa çalışan hər bir kəs qarşısında Azərbaycan gəncliyini görəcək.
Hacıbəy HEYDƏRLİ
