AZXEBER.COM portalı gənc şair-yazıçı Kəramət Böyükçölün şeirlərini təqdim edir...
xatirə soyqrımı K+İ=Love yazdığımız divarı söküblər indi, plana düşmüşdü həmin ev. üstünə söz yazdığımız ağac da qurudu, sözümüz söz olmadığından. susdu ağaclar, yarpaq dodaqlarında, küləklər susdu dənizin dalğa yanaqlarında, küləklər yudu küçələrdən ayaq izlərimizi, boş-boşuna əsir küləklər, yad adamlara dəyir indi bizə dəyən küləklər. qoşa şəhid şəkili kimi asılı qalıb havanın divarından biz əyləşən skamya. sərçə dimdiklərinin ümidi idik, uçub getdilər, dönərimizə şərik çıxan pişiklər küsüb getdilər, yanımıza qaçıb gələn dilənçi uşaq hər gün pusur yollarımızı ümidli gözləriylə... küçələr acından öldü ayaq izlərimiz üçün. boyadılar bu şəhərin üzünü, boyadılar. qaldı altında xatirlərimiz...
əliqulu müəllimin dərsində... hər gün mühazirədə sən yatan otağın havasından udmaq, ya da sən oxuyan kitabın səhifəsi olmaq, və ya şəkil olub palazınızın altında gizlənmək haqqında düşünürəm.
hər sevgi romanının içindən sən çıxırsan, içində sən olan hər şeyi əzbər bilirəm, tələbəliyim səni əzbərləmək və bir də hər səhər yolunun üstündə durub sənə salam vermək qədər şirin keçdi.
bütüm kəsirlərim sənə görədi, saçlarımın pırtdaşıqlığı, tör-töküntülüyüm də...
dərslərimdən aldığım “2” lər kimi, indi başını aşağı dikib 22 yaşım, utandığından, ya da sənin ağırlığından.
dodağında söz olmaq arzusu, yıxılıb küçədə ölmək kimidi, elə istəyirdim ki, sən də Böyükçöl olasan. yəni, xanımım.
sən öl, bu saat oturduğum seminar dərsi, qulaqlarımda toy səsi kimidi indi.
bəs nədi? bir telefon səsinin səni yuxudan oyatmağı məni sevməyin deyilmi? hər dəfə televizora baxanda “ah, susun-susun, tərəzi bürcüdü, qoyun qulaq asım” - deməyin məni sevməyin deyilmi? “tərəzilər külək kimi əsən olur” - eşidəndə tez durub qapıları açmağın məni sevməyin deyilmi? sonra da əllərini yağışla yuyub, küləklə qurutmağın, siqaret tüstüləri üçün darıxmağın, Orxan Pamukun romanlarını oxumağın, Müşfiqi adın kimi əzbərləməyin məni sevməyin deyilmi? dağlarda sıxılıb çöllərə qaçmağın, saçlarını küləklə yumağın, şeirlə yatıb, şeirlə durmağın məni sevməyin deyilmi? gecələr günəşi verib yuxuya, ulduzları saymağın, ayla pıçıldaşmağın, məni yuxuda görəsən deyə işığı söndürüb, qaranlığı otağına doldurmağın məni sevməyin deyilmi? susayanda adımı pıçıldamağın, üşüyəndə qollarını qucaqlamağın məni sevməyin deyilsə, bəs nədi?
Şuşa
əl çaldıq düşdü silah ah-ah pah-pah of-of uf-uf ay-ay oy-oy uy-uy vay-vay bıy-bıy boy-boy maaaa mama məəəə məmə baaaa baba bəəəə bəbə nəəəə nənə qan qan-qan qanı qan qana qan cana can can-can Azərbaycan
